بی گمان یکی از اصلی ترین علل پرداختن به ورزش تقویت قوای جسمانی و اخلاقی می باشد که متاسفانه چند سالی است بدلیل عدم نظارت کافی مسئولان ذیربط، شاهد شیوع و زیاد شدن بد اخلاقی در برخی رشته های ورزشی و مخصوصا" ورزش های در آمد زا در سطح کشور می باشیم.
نگاهی به روند رویداهای ورزشی در سالیان اخیر موید این مطلب است که بدلیل فقدان برنامه های فرهنگی متناسب با پرورش روحیه پهلوانی در کنار قهرمانی ،همواره شاهد حرکات زشت در رویدادهای ورزشی بوده که شاید در هیچ جای دیگر این رفتارها دیده نشود.
نکته تاسف بارتر در این میان انعکاس این موارد ضد اخلاقی از سیمای کشور بوده در حالیکه بینندگان فراوانی از سنین مختلف و گرایش های تحصیلی و فکری متفاوت شاهد این رویدادها می باشند.
براستی چه بر سر ورزش ما آمده و چرا اکنون کمتر شاهد حضور الگوهای ورزشی همچون مرحوم تختی می باشیم؟مگر نه این است که شعار برخی از همین به ظاهر ورزشکاران این است که الگوی ورزشی مان تختی میباشد اما در عمل نه تنها دیدنشان انسان را به یاد آن مرحوم نیانداخته بلکه انسان را به یاد برخی از هنرپیشه های غربی می اندازد؟
با کمال تاسف امروزه به دلیل نبود نظارت کافی بر ورزشکاران شاهد انواع بد اخلاقی از قبیل گسترش دوپینگ،منقش کردن بدن به انواع خالکوبی ها،آرایش زنانه برخی مردان به ظاهر الگوی ورزشی کشور،صحنه های فحاشی در انظار عمومی،برخوردهای فیزیکی،تمارض و..می باشیم که معلوم نیست چرا و به چه دلیل برخورد لازم و بازدارنده با این افراد صورت نمی گیرد؟
مگر نه این است که دستمزد برخی از همین به ظاهر ورزشکاران در طول سال از دریافتی یک جراح و متخصص و یا یک استاد تراز اول دانشگاهی بیشتر است؟آیا جز این است که کمک به برخی از باشگاههای ورزشی از بودجه این مملکت صورت گرفته که در نهایت به جیب این ورزشکاران ظاهری سرازیر می شود؟به چه دلیل منطقی می توان پذیرفت که فلان ورزشکار دارای حواشی مختلف باید درآمدی چند صد میلیونی در طول سال داشته باشد در حالیکه به اندازه یک کودک چند ساله مسائل اخلاقی را رعایت نکرده و هرگونه که بخواهد از خود رفتار و گفتار نشان می دهد؟
شاید نکته بسیار جالب تظاهر این آقایان در قبل از شروع برنامه های ورزشی باشد که با قربان صدقه هم رفتن و روبوسی کردن به میدان رفته وبا مشت و لگد ...که به هم نثار می کنند از آن خارج می شوند.براستی انتظار مسئولین ورزشی از بابت رعایت کردن آداب اخلاقی ازسوی این ورزشکاران در چه حدی است؟
علی ایحال انتظار از مسئواین ورزش کشور آن است که ضمن برخورد قانونی و بازدارنده و سختگیرانه نسبت به ورزشکاران خاطی، در جهت تهیه و تدوین و اجرای برنامه های فرهنگی موثر در میان ورزشکاران اهتمام ورزیده تا دیگر شاهد تماشای این صحنه های سخیف در عرصه ورزش کشور نباشیم.

علیرضا قلی زاده